توسعه و تثبیت فناوری فضایی در کشور با هدف حرکت به سمت مدارهای با ارتفاع بالا از سطح زمین (GEO) به تازگی سرعت بیشتری یافته و قرار است ماهواره های ایرانی یکی پس از دیگری با پرتاب به فضا و گام های استوار، این موفقیت را رقم بزنند.
تثبیت فناوری فضایی در کشور با پرتاب ماهواره ظفر» توسط ماهواره بر ایرانی سیمرغ» در دستور کار قرار دارد و مطابق با آخرین اعلام مسئولان، این ماهواره به زودی در مدار زمین قرار خواهد گرفت.
ایران در پرتاب این ماهواره، فناوری فضایی ماهواره های سنجشی با ماموریت تصویربرداری با دقت ۲۵ متر را تست خواهد کرد و پس از آن در صورت موفقیت این ماهواره، برای رسیدن به ماهواره هایی با دقت تصویربرداری یک متر آماده می شود.
نقشه راه فناوری فضایی ایران نشان می دهد که کشورمان پرتاب چندین ماهواره را تا افق ۱۴۰۴ برای تثبیت فناوری فضایی در مدار ۳۶ هزار کیلومتری بالای زمین (ژئو) در برنامه دارد و این مسیر را با ماهواره ظفر» آغاز خواهد کرد.
گام اول؛ ماهواره ظفر» تحویل وزارت دفاع شد
ماهواره ظفر» روز ۲۹ دی ماه ۹۸ پس از حدود ۳ سال فعالیت بی وقفه بیش از ۸۰ متخصص فضایی از سوی دانشگاه علم و صنعت به سازمان فضایی ایران برای ارائه به وزارت دفاع، تحویل داده شده تا مقدمات قرارگیری آن در پایگاه پرتاب برای اعزام با ماهواره بر ایرانی سیمرغ»، طی شود.
این ماهواره در دو نسخه و با مأموریت تصویربرداری ساخته شده و هدایت، کنترل و دریافت و ارسال داده به ۳ ایستگاه زمینی از جمله ماموریت‌هایی است که برای آن پیش‌بینی شده است؛ تصویربرداری، ذخیره و ارسال داده و اندازه‌گیری تشعشات فضایی از جمله ویژگی‌های کاربردی ماهواره ظفر» است که قرار است در صورت استقرار در مدار پایین زمین و ارتفاع بالای ۵۰۰ کیلومتری زمین، در هر ۹۴ دقیقه به دور کره زمین بچرخد و روزانه حدود ۱۵ بار اطلاعات مدنظر را به زمین مخابره کند.
محمدجواد آذری جهرمی وزیر ارتباطات، در آخرین اظهارات خود در مورد آخرین وضعیت ماهواره ظفر» که گفته می شود در دهه فجر امسال به فضا ارسال می شود، اعلام کرد: ماهواره بر سیمرغ» در سایت پایگاه زمینی پرتاب مستقر شد و ماهواره ظفر» را تا ارتفاع ۵۳۰ کیلومتری زمین خواهد برد. این ماهواره بر بیش از ۸۰ تن وزن دارد. از لحظه شروع تا پایان عملیات حدود ۸ دقیقه طول می‌کشد؛ ۸ دقیقه نفس‌گیری که امیدوارم در پایانش به مدد حضرت زهرا (س) بتوانیم تصاویر ارسالی ظفر» را دریافت کنیم.
وی درباره دلایل هزینه کرد ساخت ماهواره و مزایای آن نیز گفت: هزینه ساخت دو ماهواره ظفر ۱ و ۲ کمتر از دو میلیون یورو شده و عمر متوسط آن نیز ۲ و نیم سال خواهد بود؛ این درحالی است که ارزش تصاویر ارسالی این ماهواره بیش از ۱۰ میلیون یورو است؛ یعنی اگر تصاویر را بخواهیم بخریم و به ما بدهند و تحریم را بهانه نیاورند، باید این مبلغ را پرداخت کنیم.
گام دوم، ماهواره های ایرانی برای استقرار در مدار زمین آماده می شوند
وزیر ارتباطات همچنین با تاکید بر اینکه به استقرار ماهواره ظفر» در مدار امیدوار هستیم، گفت: برای ۵ ماهواره دیگر هم برنامه زمانبندی استقرار در مدار نهایی شده است.
اگرچه اسامی این ماهواره ها رسما گفته نشد اما به نظر می رسد منظور از ۵ ماهواره اعلام شده از سوی وزیر ارتباطات، ماهواره های مخابراتی و سنجش از دوری است که پیش از این توسط متخصصان فضایی کشور مراحل ساخت را طی کردند. از جمله این ماهواره ها می توان به ماهواره های ناهید یک»، پارس یک»، ظفر ۲ »و پارس ۲ » اشاره کرد؛ در همین حال ماهواره های ناهید ۲ » و پیام ۲» نیز در فازهای طراحی و ساخت قرار دارند.
بررسی ها نشان می دهد که ماهواره ظفر ۲ » نسخه دیگری از ظفر یک» است که از لحاظ عملکرد تصویربرداری، نسخه کاملتری از این ماهواره به نظر می رسد. به نحوی که ماهواره ظفر یک» با قابلیت عکسبرداری رنگی با قدرت تفکیک بهتر از ۲۵ متر و ماهواره ظفر دو»، با قابلیت عکسبرداری با قدرت تفکیک بهتر از ۱۶ متر طراحی شده است.
ماهواره مخابراتی ناهید یک» نیز که در مراسم رو فناوری فضایی در بهمن سال ۱۳۹۵ رونمایی شد، در پژوهشکده سامانه های ماهواره پژوهشگاه فضایی ایران طراحی و ساخته شده و ماموریت‌های آن در راستای دستیابی به فناوری طراحی و ساخت ماهواره مخابراتی زمین‌آهنگ، مطرح است.
از آنجایی که رسیدن به دانش فنی ماهواره‌های مخابراتی زمین‌آهنگ از دیرباز از اهداف ملی کشور بوده و البته پیچیدگی‌های فنی و تکنولوژیکی بسیار زیادی پیش روی توسعه چنین فناوری قرار داشته، ماهواره مخابراتی ناهید یک» به عنوان راه میانی برای دستیابی به بخشی از فناوری‌های مخابراتی زمین‌آهنگ تعریف شد و در مدار ۲۵۰ کیلومتری قرار می‌گیرد.
پس از آن نیز ماهواره مخابراتی ناهید ۲ » در دستور کار پژوهشگاه فضایی قرار دارد که به عنوان ماهواره عملیاتی برای قرارگرفتن در مدار با ارتفاع بالای زمین (ژئو) طراحی شده و مأموریت آن ارائه خدمات مخابراتی است.
ماهواره سنجشی پارس یک» نیز از دیگر ماهواره هایی است که به نظر می رسد مراحل ساخت خود را توسط پژوهشگاه فضایی به اتمام رسانده است.
ماهواره های سنجشی با عنوان پارس ۱ »و پارس ۲ » نامگذاری شده اند که قدم به قدم از نظر رزولوشن تصاویر، طول عمر و عملکرد، بهبود پیدا خواهند کرد و عملیاتی تر می شوند. برنامه ریزی شده که ماهواره پارس ۲ » به عنوان یکی از اهداف سند چشم انداز ۱۴۰۴ در مدار بالای زمین استقرار یابد. این ماهواره الگوی مشارکت همه جانبه دانشگاه ها و شرکتهای خصوصی را در پی خواهد داشت و دانشگاههایی مانند دانشگاه امیرکبیر، علم و صنعت و شریف در این پروژه همکاری دارند.
ماهواره پیام ۲» نیز از سوی دانشگاه امیرکبیر مراحل اولیه قرارداد را طی می کند و طبق گفته رئیس این دانشگاه تا یک سال آینده فاز اولیه طراحی مفهمومی آن آماده می شود.
احمد معتمدی با بیان اینکه قرارداد فاز نخست این پروژه با سازمان فضایی ایران به عنوان کارفرما منعقد شده است، گفت: پیام ۲» یک گام جلوتر برای دستیابی به تکنولوژی فضایی نسبت به ماهواره پیام یک» محسوب می شود که ماهواره ای بزرگتر خواهد بود و با وزنی حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلوگرم، دقت تصویربرداری را به یک متر می رساند.
وی با بیان اینکه این ماهواره در کلاسی بالاتر از پیام یک» طراحی و ساخته می شود، افزود: پیام یک» با قدرت تصویربرداری ۴۰ متر ساخته شده بود.
رئیس دانشگاه امیرکبیر گفت: نمونه طراحی مفهومی و جزئیات و زیرساخت های این ماهواره تا یک سال آینده استخراج و آماده خواهد شد و پس از آن با محاسبه هزینه های دلاری و ریالی این پروژه، ساخت آن را آغاز خواهیم کرد.
گام سوم؛ گام به گام تا تسخیر فضا با ماهواره های ایرانی
در همین حال مرتضی براری رئیس سازمان فضایی ایران از برنامه های ایران برای تسخیر فناوری فضایی با استقرار ماهواره های ایرانی در مدار زمین خبر می دهد و می گوید: پرتاب ماهواره های مخابراتی، سنجشی اپتیکی و راداری را در دستور کار داریم تا در نهایت به اهداف سند چشم انداز که ماهواره با دقت تصویربرداری یک متر است، دست یابیم.
وی با بیان اینکه در نقشه راه فضایی کشور، در حوزه ماهواره های اپتیکی، ماهواره های با دقت تصویربرداری ۲۵ متر، ۱۶ متر، ۵ متر، ۲.۵ متر و یک متر را در برنامه داریم، گفت: در این مسیر، تمرکزمان روی دقت عملکرد ماهواره ها با کاربردهای خاص خودشان است. در همین حال در حوزه ماهواره های راداری نیز برنامه ریزی صورت گرفته است.
معاون وزیر ارتباطات با تاکید بر اینکه پرتاب چندین ماهواره را در دست انجام داریم، افزود: طبق نقشه راه فضایی کشور برای رسیدن به تثبیت فناوری فضایی، سرعت پرتاب ماهواره ها را افزایش داده ایم تا بتوانیم به اهداف چشم انداز در سال ۱۴۰۴ که رسیدن به ماهواره های عملیاتی در مدار بالای زمین است، دست یابیم.
گام چهارم؛ در صورت عدم موفقیت، ناامید نمی شویم
رئیس سازمان فضایی ایران، روبرویی با ناشناخته ها و شناسایی ریسک ها را از جمله دلایل سرعت بخشیدن به روند فعالیت فضایی کشور در حوزه پرتاب ماهواره عنوان کرد و گفت: آمارها نشان می دهد که قابلیت اطمینان رسیدن ماهواره به مدار تا ۹۰ درصد، نیازمند ۴۰ بار پرتاب است. به بیان دیگر ۴۰ بار پرتاب نیاز است تا اطمینان از استقرار ماهواره در مدار، به ۸۰ تا ۹۰ درصد برسد. به همین دلیل با یک بار شکست نباید ناامید و متوقف شد.
براری با اشاره به اینکه سال گذشته پرتاب ماهواره اماراتی با پرتابگر آریان فرانسه» شکست خورد، افزود: حتی پرتاب ماهواره با سایوز روسیه که بیش از ۴۰۰ پرتاب داشته نیز با شکست همراه بوده است.
وی گفت: این درحالی است که ما در ماهواره پیام یک» که دومین پرتاب عملیاتی مان محسوب می شد، توانستیم ماهواره را به سلامت از پایگاه پرتاب خارج کنیم و در مرحله اول ماهواره با سرعت ۲۴۰۰ متر بر ثانیه به مقصد رسید و تنها در مرحله دوم که با سرعت ۶۸۰۰ متر برثانیه حرکت کرد، ۴۰ ثانیه برای تزریق ماهواره در مدار، کم آورد.
معاون وزیر ارتباطات با اشاره به اینکه باید نیروی گریز از مرکز و نیروی جاذبه یکسان باشد تا ماهواره در مدار قرار گیرد، اضافه کرد: ماهواره ظفر» با سرعت ۳۰ هزار کیلومتر در ساعت به فضا پرتاب می شود.
گام پنجم؛ توسعه فناوری ماهواره برها
رئیس سازمان فضایی ایران با تاکید بر توسعه فناوری ماهواره بر در کشور و با بیان اینکه اثبات قابلیت ماهواره برهای ایرانی صورت گرفته است، افزود: ماهواره بر سفیر» تاکنون از میان ۱۰ پرتاب، ۴ پرتاب موفق داشته و به بیان دیگر ۴۰ درصد فعالیت آن موفق ارزیابی می شود. اما با وجودی که ریسک پرتاب از طریق این پرتابگر بالا بود، ماهواره بر سیمرغ» برای پرتاب ماهواره ظفر» در نظر گرفته شد.
وی گفت: با ماهواره برهای سفیر»، سیمرغ» و سریر» برای برنامه های دستیابی به مدارهای ارتفاع لئو (حدود ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتر) تعریف شده و قرار است فرآیند پرتاب ماهواره به مدار ۳۶ هزار کیلومتری زمین (ژئو) با ماهواره بر سروش» طی شود.
معاون وزیر ارتباطات گفت: تست پرتاب ماهواره با سوخت جامد نیز در کنار سوخت مایع در دستور کار قرار دارد و از هر فناوری که هزینه کمتری داشته باشد استفاده می کنیم.
براری تاکید کرد: باید خودمان به مرحله تثبیت فناوری فضایی برسیم و این فناوری را تسخیر کنیم و منتظر همراهی سایر کشورها و وابسته به آنها نباشیم.
ایران جزو ۹ کشور اول دنیا است که توانسته به باشگاه کشورهای صاحب چرخه فضایی بپیوندد و تمام ۶ رکن حوزه فضایی از طراحی و ساخت ماهواره، طراحی و ساخت پایگاه فضایی، ساخت ماهواره‌برها و ایستگاه کنترل، ایستگاه هدایت و پردازش داده‌های ماهواره‌ای توسط محققان داخلی، بومی‌سازی شده است.
با این وجود پیش بینی می شود در صورت موفقیت پرتاب ماهواره ظفر» و استقرار موفق آن به مدت ۱.۵ سال در مدار زمین، وابستگی به سایر کشورها که هم اکنون تنها برای دریافت اطلاعات و تصاویر ماهواره ای است، کاهش یابد.
استفاده از سوخت جامد، نگهداری موشکهای ماهواره‌بر را آسان‌تر کرده و با توجه به ویژگی‌های فنی خود، حالا ماهواره‌برهای نسل جدید ایرانی بسیار سریع‌تر و مداوم‌تر برای پرتاب آماده خواهند شد.
برنامه فضایی جمهوری اسلامی ایران را می‌توان یکی از مهم‌ترین مصادیق "ما می‌توانیم" تفسیر کرد. حوزه‌ای که از سطح دانش فنی و صنعتی بالا برخوردار بوده و امروزه می‌توان به جرات گفت شاید کمتر از ۱۰ کشور در جهان از آن به صورت کامل و بومی بهره می‌برند، در حالی که همواره فشارها بر برنامه فضایی ایران در این سال‌ها بسیار زیاد بوده است و بسیاری از کشورهای غربی و البته در کنار آنها صهیونیست‌ها از جمله سردرمداران این جنگ روانی هستند.
یکی از مسائلی که آنها روی آن مانور می‌دهند و باعث نگرانی این دشمنان تابلودار شده و حتی باعث شد تک خال جاسوسی فضایی آمریکا به صحنه مقابله با ایران بیاید، بحث ماهواره‌برهای فضایی کشورمان است. حالا که قرار است ماهواره ظفر در روزهای آینده با دومین مدل ماهواره‌بر ایرانی به فضا برود و در روزهای اخیر، خبرهای جالبی از نسل‌های آینده این ماهواره‌برها منتشر شده، بهتر است نگاهی به روند رسیدن به این جایگاه مهم در جهان داشته باشیم.
سفیر امید ایرانیان را از کره زمین خارج کرد
اولین ماهواره‌بر ایرانی سفیر امید نام دارد که در نخستین آزمایش عملی سامانه‌های پرتاب فضایی ایران و پس از راکت‌های کاوشگر، بکارگرفته شد. خانواده ماهواره‌برهای ایرانی شامل سه نسل سفیر-۱، سفیر-۲ سیمرغ و سفیر-۳ سپهر است که به ترتیب قابلیت حمل محموله‌های سنگین‌تر به مدارهای بالاتر را دارند. ماهواره بر سفیر-۱ اولین ماهواره ایرانی با نام امید» را در بهمن ماه ۱۳۸۷ با موفقیت کامل در مدار قرار داد.
برای قرار دادن یک ماهواره در مدار زمین، به نیروی بسیار زیادی نیاز است. این نیروی عظیم را ماهواره‌بر(موشک حامل) تولید می‌کند. ماهواره برای قرار گرفتن در مدار باید در ارتفاعی بیش از ۲۰۰ کیلومتر از سطح زمین به سرعتی در حدود ۲۸۰۰۰ کیلومتر در ساعت برسد. ماهواره‌برها به شکل موشکهای چند مرحله‌ای با سوزاندن سوخت شیمیایی انرژی لازم برای بردن ماهواره به مدار زمین را فراهم می‌کنند.
ماهواره بر سفیر امید
در نخستین گام، موتور موشک روشن شده و نیروی بالابرنده فراهم میشود. با ایجاد نیروی بالابرنده ماهواره‌بر به همراه مخازن سوخت و ماهواره‌ای که با خود دارد از زمین جدا شده به سوی آسمان حرکت می‌کند. به گزارش مشرق، پس از اینکه سامانه پیشران، تمام سوخت را بسوزاند بخش نخست از بدنه موشک جدا شده و به زمین سقوط می‌کند. در گام دوم سامانه پیشران مرحله دوم روشن میشود و چون موشک سبک تر شده است با سرعت بیشتری ماهواره را به ارتفاع بالاتر و برای قرار دادن در مدار به پیش می‌راند. به همین ترتیب و با پایان یافتن سوخت، مرحله دوم نیز از دیگر اجزای موشک جدا و بسته مأموریت ماهواره بقیه مراحل انجام میشود.
با توجه به اطلاعات اعلام شده، موشک سفیر، دارای طول کل ۲۲ متر، قطر ۱.۲۵ متر، وزن کل ۲۶.۵ تن، نیروی رانش(تراست) مرحله اول ۳۲ تن-نیرو و مرحله دوم ۳.۴ تن-نیرو، زمان کارکرد مرحله اول حدود ۱۵۰ ثانیه، مرحله دوم ۳۱۲.۵ تا ۳۱۵ ثانیه، جرم محموله ۲۷ کیلوگرم، ارتفاع حضیض ۲۵۰ و ارتفاع اوج ۴۰۰ کیلومتر و شیب مداری ۵۵ درجه بود. در نمونه بهسازی شده ماهواره‌بر سفیر امید که سفیر-۱ بی» نام دارد با افزایش رانش موتور از ۳۲ به ۳۷ تن قابلیت حمل ماهواره تا وزن ۵۰ کیلوگرم به مدار بیضوی ۲۵۰-۴۰۰ کیلومتری برای این ماهواره‌بر ۲۲ متری که ۱.۲۵ متر نیز قطر دارد بوجود آمده است.
با بهسازی موتور مرحله دوم ماهواره‌بر سفیر امید، که در ردیف بهترین موتورهای مراحل بالای ماهواره‌برها قرار دارد، نسبت به موتورهای مرحله دوم ماهواره‌بر سفیر امید شاخص انرژیکی بالاتری حاصل شده است. از ویژگی‌های شاخص این موتور ایجاد قابلیت کنترل پذیری بالا در مرحله ی ماهواره‌بر است.
اما در روزهای اخیر سید احمد حسینی سخنگوی گروه فضایی سازمان هوافضای وزارت دفاع در گفتگویی تلویزیونی در خصوص دستاوردهای فضایی کشور البته اطلاعات جالب تری در خصوص این ماهواره بر داده و البته گفته است که سفیر از خدمت خارج شده است. بر اساس صحبت های این مسئول بلند پایه، در ماهواره‌بر سفیر رویکردمان اثبات توانمندی بود و امروز ماهواره‌بر سفیر دیگر بازنشسته شده است. این ماهواره بر حدود ۸ پرتاب و ۲ لغو پرتاب داشت که ۴ پرتاب آن موفق به قرار دادن ماهواره در مدار شد.
سیمرغ؛ ماهواره‌بری که آمد نیوز آن را چپ دید!
سیمرغ را شاید بتوان یک ماهواره بر پر حاشیه نام داد! این ماهواره بر در زمان خدمت خود در ایران فقط چند تست واقعی داشته و نباید توقعات ماهواره برهایی با دهها پرتاب موفق را از آن داشت (هرچند که بهتر است مسوولان اجرایی در خصوص علت تست های کم آن توضیح دهند) البته یک بار نیز توسط متوهمان رسانه ای آمد نیوز به دلیل پرواز کج! به عنوان یک سامانه مشکل دار معرفی شد. در پاسخ به صحبت های بی پایه و اساس آن کانال دروغ گو در همان زمان مشرق در گزارشی کامل به دلیل کج دیده شدن موشک بعد از پرواز پرداخت که می تواند آن را در اینجا مطالعه کنید.
اما ماهواره بر سیمرغ به طور کلی تا به اینجای کار، ارسال ماهواره به فضا را در کارنامه خود ندارد و پارسال نیز در بحث قراردادن ماهواره پیام در مدار زمین نیز آنچنان که باید و شاید موفق عمل نکرده و با نرسیدن ماهواره به شتاب مورد نظر (که فقط ناشی از چند ثانیه عدم هماهنگی در مرحله آخر بود) این سامانه از دست رفت.
ماهواره بر سیمرغ در حال اعزام به فضا با ماهواره پیام
این ماهواره‌بر در واقع گام نخست ایران برای انتقال ماهواره‌ها در مدار برگشت ناپذیر بیش از ۱۰۰۰ کیلومتری از سطح زمین است که علاوه بر تأمین عمرهای بسیار بالاتر برای ماهواره‌ها، زمان پوشش دهی بر کشور را نیز به نحو چشمگیری می‌افزاید. با توجه به تغییرات بسیار زیاد سیمرغ نسبت به سفیر، فناوری‌های مورد نیاز برای رسیدن به یک ماهواره بر جدید یعنی طراحی، ساخت، آزمایش، شبیه‌سازی، ایمنی، دقت و صحت عملکرد مراحل و تمام زیرسامانه (هدایت، کنترل، ناوبری، مخابراتی، تزریق ماهواره، موتورها، پمپ ها، حسگرها، رایانه ها و .) دوباره دست به دست هم دادند تا این محصول به تولید برسد.
ماهواره بر سیمرغ در حال پرواز از پایگاه فضایی امام خمینی(ره)
این فناوری‌ها توسط بخش‌ها و صنایع مختلف نظیر طراحی و تحقیقات، موتور، سوخت، هدایت و کنترل، ساخت حسگر، سازه و تجهیزات پرتاب به کار گرفته شدند و در نهایت انواع آزمایش های لازم نظیر استاتیک، خواص جرم، مودال، تلاطم سوخت، ارتعاشات، شوک، حرارت سازه و جدایش روی بخش‌های مربوطه در موشک به انجام رسید. پس از اجرای دقیق هر یک از این آزمایش‌ها و بررسی و تحلیل موشکافانه داده‌های ثبت شده، تیم‌های طراحی در صورت نیاز مجدداً اقدام به بازبینی بخش‌های مربوطه و تجدید طرح و ساخت نمونه جدید و اجرای مجدد آزمایش‌ها می کنند و تنها پس از تأیید شدن نهایی تمام بخش‌ها ماهواره‌بر برای اجرای آزمایش عملیاتی مهیا میشود.
این موشک ماهواره بر که از سوخت مایع استفاده می کند دو مرحله ای است. اطلاعات مربوط به آن از این قرار است: طول کلی این موشک ۲۵۹۷۴ میلی متر، تعداد مراحل ۲ تا، قطر مرحله اول ۲۴۰۰ میلی متر، طول مرحله اول ۱۷۸۱۶ میلی متر و تراست مرحله اول ۱۴۲ تن است. قطر مرحله دوم ۱۵۰۰ میلی متر، طول مرحله اول ۸۱۵۸ میلی متر و تراست آن نیز ۷.۲ تن است. هزینه پرتاب با این ماهواره بر نیز ۳.۵ میلیون دلار اعلام شده است.
در بحث چرایی عدم موفقیت های ماهواره برهای ایران در پرتاب های اخیر بحث های زیادی مطرح است. یک روایت مربوط است به بحث وارد کردن قطعات معیوب به چرخه برنامه فضایی ایران از طریق عوامل نفوذی است که یک بار نیز توسط دکتر ظریف وزیر خارجه نیز به آن اشاره شده است. البته کاهش بودجه فضایی و تغییرات پی در پی سازمانی در این بخش بعلاوه تقریبا قطع شدن پرتاب ها در یک بازه تقریبا طولانی همه و همه دست به هم داد و برای مدتی این بخش از کشور را به نوعی با رکود کامل رو به رو کرد.
ایران با سریر و سروش به سمت سوخت جامدها می رود
اما بر اساس صحبت های یک مقام مسئول در برنامه فضایی کشور دو ماهواره بر جدید به نام های سریر و سروش در حال توسعه هستند. طبق این اطلاعات، ورژن بعدی ماهواره‌برهای ما، سریر است که در آن یک مرحله به ماهواره‌بر سیمرغ اضافه خواهد شد و در آینده دورتر سروش را خواهیم داشت.
وی با بیان اینکه به دنبال استفاده از سوخت جامد برای کاهش هزینه‌های پرتاب هستیم، عنوان کرد: ماهواره‌بر سریر حدود ۳۵ متر طول خواهد داشت، قطر آن نیز مانند سیمرغ ۲.۴ متر خواهد بود که بدنه آن به صورت یکپارچه تا بالا خواهد بود. حسینی در عین حال تاکید کرد که قطر ماهواره بر سروش ۴ متر خواهد بود.
سخنگوی گروه فضایی سازمان هوافضای وزارت دفاع با بیان اینکه منطق ما منطق تحقیقاتی است، ادامه داد: ماهواره‌برسیمرغ تا کنون ۲ پرتاب تحقیقاتی داشته است و ما در این ماهواره بر هم در فاز پرتاب تحقیقاتی هستیم. البته در مرحله پرتاب، ماهواره تحقیقاتی هم روی ماهواره‌برها نصب کردیم تا خود ماهواره هم تست شود؛ البته پرتاب آینده هم یک پرتاب تحقیقاتی خواهد بود.
در این جا مطرح کردن توضیحاتی درباره این خبرهای جدید لازم است. فناوری سوخت جامد چندین سال است که برای توسعه برنامه موشکی کشور در داخل ایران بومی سازی شده و امروز بخش زیادی از موشک های بالستیک ما مثل خانواده فاتح یا سجیل از گونه سوخت جامد هستند. هزینه اصلی در بحث سوخت جامد، هزینه های تحقیق و توسعه و در اصل رسیدن به آن است. این نوع سوخت انبارداری و نگه داری موشک های ماهواره بر را بسیار آسان تر کرده و عمر نگهداری آنها را نیز افزایش می دهد و از طرف دیگر این ماهواره برهای نسل جدید مشخصا بسیار سریع تر آماده برای پرتاب خواهند بود. در عین حال افزایش قطر آنها نشان دهنده افزایش توان و برنامه برای حمل محموله های سنگین تر به مدارهای بالاتر در اطراف کره زمین است.
خبر توسعه این دو ماهواره بر جدید را می توان یک خبر خوب واقعی بعد از مدت ها افول و بی خبری در این بخش تفسیر کرد. اعداد و ارقام ارائه شده در خصوص آنها نشان می دهد که هدف گذاری برای ماهواره برهای پر توان تری شده و به نظر می رسد در نهایت نشانه هایی از شکسته شدن فضای رخوت و س در بخش فضایی نمایان شده است.[مشرق]
درباره این سایت