محمد فرازمند سفیر ایران در ترکیه به مناسبت درگذشت حسین شیخ الاسلام دیپلمات کهنه‌کار کشورمان، دلنوشته‌ای برای او منتشر کرده است.

سلام ‌و درود خدا بر روح بلند حسین آقای شیخ اسلام، بزرگمردی که فقط مثل خودش بود. یگانه ای که در فضای رنجیدن و رنجاندن ت نرجاند و نرنجید، که اولی کار هر مدعی نیست و دومی فقط کار روح های بلند است.

از معدود همکاران و روسائی بود که می توانستی با نظراتش مخالف باشی ولی ساعت‌ها دوستانه با او گفتگو و بحث کنی،

زیرک بود و پشت کلماتت را زود کشف می کرد با وجود ساده گویی و ساده نمایی فریب نمی خورد.  

نه در کار و نه در بحث اهل مچ گرفتن نبود.

تعهد و وفاداریش به آرمان‌های نظام صادقانه و بی مزد و منت بود اما ندیدم به احدی از  مخالفانش انگ برند.  

رئیس و رفیق اصولگرا و آرمانگرایی که اخم و قهر بلد نبود. و چه صفات حسنه دیگری که نه حالا، بلکه در حیاتش نیز گفتیم و شنیدیم و چه حیف که به همین سادگی باید از این حسنات با فعل ماضی یاد کنیم.

حسین آقای شیخ الاسلام از مردانی بود که اولین و آخرین دیدارش را بسیار پررنگ بیاد دارم و مطمئنم که در این تجربه خیلی از همکاران عزیز ما در وزارت امور خارجه با حقیر شریک هستند.
‌و در میان اولین و آخرین خاطره، دریایی از خاطرات فراموش نشدنی.

در سال‌های اخیر به واسطه همراهی و حضور در جلسه ای هفتگی، بعد از جلسه مسیری را سوار بر اتومبیل پژو ایشان طی می کردیم. لوطی بود و با وجود درد زانو و سختی رانندگی و پیشکسوتی  اگر سوار اتومبیلش می شدی تا به مقصد نمی رساند رهایت نمی کرد. عادت داشت موقع رانندگی صدای تلفنش را از طریق بلندگوی اتومبیل می شنید، از این همسفریهای کوتاه
و باصفا خاطرات شیرینی دارم منجمله مکالمه های تلفنی کوتاه و عاشقانه ایشان با فرزندانش، که برای حقیر بُعدی جدید و درس آمیز از شخصیت شیخ بود.

شیخ برای فرزندانش آلاف و الوف جمع نکرد، اما محبوب خانواده بود به هزار دلیل. و یک دلیل آنکه بین شعار و عملش فاصله ای نبود. به درد مزمن تناقض گفتاری و کرداری مردان ت که بین پدران و فرزندان فاصله انداخته گرفتار نبود پدری آرمانگرا و بی تناقض از جوانی تا پایان حیات.
 
خداوند رفیق عزیز ما را قرین رحمت و  به خانواده ایشان صبر جمیل و اجر جزیل و سلامتی عطا فرماید.

حسین امیرعبداللهیان دستیار ویژه رئیس مجلس شورای اسلامی و مدیرکل امور بین‌الملل مجلس شورای اسلامی دلنوشته‌ای به مناسبت درگذشت حسین شیخ‌الاسلام نوشت.